* Namazın özü, Cenâb-ı Hakkı tesbîh, tazîm ve ona şükürdür.

* Tesbîh, tekbîr ve hamd, namazın çekirdekleri hükmündedir. Ondandır ki, namazdaki bütün hareketlerde ve zikirlerde Sübhânallah, Elhamdülillah ve u Ekber sözlerinin manaları gizlidir.

* Bediüzzaman Hazretlerinin de ifade ettiği gibi, iftitah tekbîrinden selam vereceğimiz ana kadar biz, hemen her an söz, hal ve tavırlarımızla ya Sübhânallahdeyip Cenâb-ı Hakkı takdîs eder, ya Elhamdülillah sözüyle hamd ü senâ hislerimizi seslendirir ya da u Ekber diyerek Ona tazimde bulunuruz.

* Namaza başlarken söylenen tekbîre, ibadete onunla başlandığı için iftitah tekbîri dendiği gibi; namaz içinde bazı şeylerin yapılması bu tekbîrle haram kılındığı için ona tahrim tekbîri ya da ihram tekbîri de denmiştir. Aslında bu tekbîr, mâsivaya ait her şeyi kendine haram kılarak harem dairesine adım atma, bütün dünyevîlikleri kapının dışında bırakma ve yalnızca Sultan-ı Kâinata teveccühte bulunma adına bir söz vermedir.

* O söz verme anından itibaren, namazın bütün dakikalarına, saniyelerine ve saliselerine tesbîh, tahmîd ve tekbîr ruhunu işleme, bir manada bütün bütün namaz kesilme ve adeta namazlaşma ahdi demektir.